Wie heeft oriëntatielopen uitgevonden?
Oriëntatielopen werd halverwege de negentiende eeuw uitgevonden door een Zweedse legerofficier genaamd majoor Ernst Killander . De begindagen van de sport werden ontsierd door het gebruik van primitieve kompassen die geen naaldbeperkingen hadden. In de jaren 1920 werd een nieuw systeem van kompas-en-gradenboogfusie geïntroduceerd, waardoor het Silva-systeem ontstond. Uiteindelijk is de sport geboren.
Waarom heet het oriëntatielopen?
De naam oriëntatielopen verwijst naar de sport van het navigeren op een kaart door naar een punt erop te kijken. Er zijn verschillende soorten oriëntatielopen, daarom wordt het vaak afgekort met “O”. Traditionele oriëntatieloop is te voet, terwijl ski-oriëntatieloop op ski’s wordt gedaan. Er zijn ook veel verschillende vormen van oriëntatielopen, waaronder langlaufen en berglopen.
Moderne oriëntatieloop werd voor het eerst gespeeld in de Scandinavische landen, waar majoor Ernst Killander de eerste massale oriëntatieloopwedstrijd organiseerde. Hij was voorzitter van de Stockholm Amateur Athletic Association en zag oriëntatielopen als een manier om jonge mensen te betrekken bij atletiek. In 1919 bedacht hij het woord oriëntatielopen en bleef hij de regels van de sport ontwikkelen. Tegenwoordig is oriëntatielopen populair in veel landen, waaronder de Verenigde Staten.
Waarom is oriëntatielopen een sport?
Oriëntatielopen begon in de late 19e eeuw als een oefening voor militaire officieren. De sport werd voor het eerst gedefinieerd in 1886 als het proces van reizen door onbekend terrein met een kompas en kaart. De sport verspreidde zich snel en werd een competitieve activiteit binnen het leger. In 1897 stond oriëntatielopen ook open voor burgers. Toen goedkopere kompassen werden geïntroduceerd, werd het een wereldwijde sport. In 1959 vond de eerste internationale oriëntatieloopconferentie plaats in Zweden. In 1961 werd de eerste internationale oriëntatieloopfederatie opgericht. Op dat moment waren er 10 aangesloten landen.
Een populaire vorm van oriëntatielopen wordt klassieke oriëntatieloop genoemd. Bij deze vorm van oriëntatielopen voltooien teams van twee tot vijf personen binnen een bepaalde tijd een parcours van vooraf bepaalde controlepunten. In tegenstelling tot scorecursussen, zijn klassieke oriëntatieloopcursussen niet gemakkelijk te navigeren. Een typische winnaar bereikt de finish in 75-90 minuten. De laatste jaren zijn er echter meer uitdagende cursussen ontworpen.
Welke vaardigheden komen aan bod bij oriëntatielopen?
De belangrijkste vaardigheden bestaan uit:
- Mogelijkheid om kaarten te lezen en te maken;
- Het vermogen om uw eigen tempo en fysieke mogelijkheden te begrijpen;
- Kritisch denken en gezond verstand.
Oriëntatielopen vereist een goede kennis van kaartlezen, contourlijnen en topokaarten. Bovendien gebruiken goede oriëntatielopers kaarten met contourlijnen die overeenkomen met het echte terrein. Een tweede belangrijke vaardigheid is de kaart bekijken. Deze techniek helpt de oriëntatieloper de richting naar de gewenste locatie te vinden door de contourlijnen van de kaart als richtlijn te gebruiken. Het vereist beheersing van kaarten, kompasvaardigheden en mentale behendigheid.
Hoewel oriëntatielopen een uitdagende sport kan zijn, vereist de sport een sterke focus op de vaardigheden die nodig zijn om uit te blinken. Het gaat om het anticiperen op obstakels, prestaties van concurrenten en kapotte uitrusting. Deze vaardigheid is zeer waardevol in de competitie. Consistente oefening is essentieel om persoonlijke navigatievaardigheden te ontwikkelen en een duidelijk begrip van cursuslay-outs te ontwikkelen. Het is ook een nuttige vaardigheid voor strategische planning.
Waarom is oriëntatielopen geen Olympische sport?
Oriëntatielopen is een groep sporten waarbij atleten hun navigatievaardigheden moeten gebruiken en zich snel over onbekend terrein moeten verplaatsen. Een deelnemer krijgt een topografische kaart, meestal een speciaal ontworpen oriëntatiekaart, en het doel is om controlepunten langs een koers te lokaliseren. Om te winnen, moeten atleten door het parcours navigeren zonder te verdwalen en de besturing vinden voordat de tijd om is.
Er zijn veel redenen waarom oriëntatielopen een Olympische sport zou moeten zijn. Het hoge niveau van cognitie en ruige atletiek maken het een ideale kandidaat voor de Spelen. Afgezien van het uithoudingsvermogen dat nodig is voor de sport, vereist het ook vaardigheden op het gebied van situationeel bewustzijn, kaartlezen en kompasgebruik. Deze vaardigheden zorgen samen voor een uniek spannend evenement dat alleen gespeeld kan worden door de sterkste, meest ervaren oriëntatielopers.
Hoewel oriëntatielopen een wereldsport is, is het ontbreken van deelname aan de Olympische Spelen een van de grootste nadelen. Het heeft niet dezelfde hoeveelheid publiciteit gekregen als andere sporten vanwege het gebrek aan publiciteit, maar als je kijkt naar de populariteit van Orienteering in de wereld, zul je zien dat het een van de meest populaire evenementen is. De sport is zelfs zo populair in China dat een recente bijeenkomst werd bijgewoond door 40.000 mensen.
Waar werd oriëntatielopen ontwikkeld?
Wanneer werden de eerste oriëntatieloopwedstrijden gehouden in Zweden?
Oriëntatielopen is ontstaan in Zweden. De sport ontstond voor het eerst binnen het Zweedse legerkorps, waar de opleiding landnavigatie omvatte. Competities tussen militairen begonnen in de late 19e eeuw. De eerste Zweedse oriëntatieloopwedstrijd vond plaats op 28 mei 1893. Zijn populariteit verspreidde zich al snel naar andere landen. Tegenwoordig is oriëntatielopen een populaire sport over de hele wereld. Het kan in bijna alle weersomstandigheden worden beoefend en is een uitstekende manier om met andere mensen om te gaan, van de natuur te genieten en kritisch denkvermogen te ontwikkelen.
Kaarten zijn geëvolueerd sinds de begindagen van de sport. Oriëntatielopencursussen variëren in fysieke en technische moeilijkheidsgraad, met cursussen gegroepeerd volgens leeftijdsgroepen. Aanvankelijk waren de koerskaarten zwart-wit en werden ze alleen gebruikt om oriëntatielopers te helpen hun weg te vinden. Tegenwoordig zijn kaarten full colour, bevatten ze hoogtelijnen en bevatten ze oriëntatiepunten op de kaart. De nauwkeurigheid van het kompas is ook toegenomen naarmate de technologie zich heeft ontwikkeld. In het verleden vertrouwden oriëntatielopers op kompassen in zakhorloge-stijl en kaarten van houten kisten om te navigeren. Deze gereedschappen waren niet geschikt voor de veeleisende aard van oriëntatielopen, en Oost-Europeanen zochten nauwkeurigere toeristenkaarten voor wedstrijden.
Een korte geschiedenis van oriëntatielopen
De sport evolueerde van militaire training in landnavigatie tot een populaire recreatieve sport voor zowel militairen als burgers. De Silva Company of Sweden creëerde het eerste goedkope veldkompas, waardoor oriëntatielopen toegankelijker werd voor het publiek. Het kompas was een enorm succes en oriëntatielopen werd populair in de jaren dertig. In de jaren veertig werd oriëntatielopen op grote schaal toegepast in Finland, Hongarije en de Sovjet-Unie. Het verspreidde zich ook naar Azië en Noord-Amerika.
Het was de ontwikkeling van kaarten die oriëntatielopen populair maakte, en moderne kaarten werden in de sport geïntroduceerd. Voor die tijd waren kaarten ruwe zwart-wittekeningen, maar de moderne versie van deze kaarten is full colour, bevat contourlijnen om de hoogte weer te geven en bevat zelfs oriëntatiepunten. Evenzo zijn kompassen in de loop van de tijd geëvolueerd. Oorspronkelijke oriëntatielopers gebruikten kompassen in zakhorlogestijl, maar in 1933 kwam er een nieuw soort kompas op de markt, het Silva gradenboogkompas. De nauwkeurigheid ervan leidde tot de uitvinding van het gradenboogkompas, dat nog steeds veel werd gebruikt door oriëntatielopers over de hele wereld.
De sport is ontstaan in Scandinavië, waar het vooral een militair evenement was. De eerste moderne oriëntatieloopwedstrijd werd in 1919 in Zweden gehouden, waar Ernst Killander als de uitvinder wordt beschouwd. De populariteit van de sport won later aan populariteit in de jaren dertig en in de jaren veertig werd met de hulp van twee broers een kompas uitgevonden. De Kjellstroms behoorden in de jaren dertig tot de best georiënteerde atleten ter wereld.
John Disley beschreef de sport voor het eerst als een sport van navigatie te voet. In de jaren die volgden werd de sport uitgebreid naar andere sporten. Tijdens de wintermaanden in Zweden begonnen oriëntatielopers te strijden op schaatsen en ski’s. Na de uitvinding van een koplamp werd de sport een nachtelijke wedstrijd, een populair onderdeel van militaire training. Het werd al snel geaccepteerd door het leger. En in de jaren vijftig werd het een wereldwijd fenomeen.
Oriëntatielopen in het digitale tijdperk
Tegenwoordig heeft oriëntatielopen zich verspreid naar verschillende landen, waaronder Noord-Amerika en Australië. Zijn populariteit was oorspronkelijk beperkt tot Zweden, maar verspreidde zich uiteindelijk over heel Europa. Het spel wordt nu beoefend in landen over de hele wereld. Het is een zeer competitieve sport geworden die snelheid, nauwkeurigheid en een kaart van het terrein vereist. De sport is uitgegroeid tot een veelzijdige sport die is uitgebreid naar andere sporten.
Zijn populariteit verspreidde zich over de hele wereld en het is nu een van de meest populaire sporten ter wereld. Veel mensen zijn benieuwd wie de oriëntatieloop heeft uitgevonden? De sport dateert uit de 19e eeuw en heeft wortels in Finland. Het doel van de sport is om een route te vinden langs verschillende locaties in een bepaald gebied. Vaak zullen deelnemers proberen door een bos of een stedelijk gebied te navigeren.
Oorspronkelijk werd oriëntatielopen uitgevonden in Finland. De oorsprong ervan is onbekend. Het werd echter in het begin van de twintigste eeuw door Bjorn in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Maar Bjorn introduceerde oriëntatielopen niet in de Verenigde Staten. In plaats daarvan organiseerde Lt. Piltti Heiskanen, een voormalig skiër, de eerste wedstrijden in het land. De sport is vandaag de dag nog steeds erg populair en de IOF heeft tachtig aangesloten federaties en wereldkampioenschappen.
De Scandinavische roots van de sport zijn de meest waarschijnlijke bron van zijn huidige populariteit. De naam is afgeleid van het woord oriëntatielopen, dat voor het eerst werd gebruikt in 1886 in een Zweedse militaire academie. Het vroegste gebruik van de term ‘oriëntatielopen’ was in de Verenigde Staten aan het eind van de negentiende eeuw, toen de sport voor het eerst werd gebruikt voor civiel gebruik. Traditioneel wordt oriëntatielopen door strijdkrachten gebruikt voor militaire training, maar de term ‘oriëntatielopen’ is toegeschreven aan de Zweedse militaire academie Karlberg, die ook wordt beschouwd als de ‘vader van oriëntatielopen’.
nl.aeorienteering.com wordt door de lezer ondersteund. Wanneer u via links op onze site koopt, kunnen we een aangesloten commissie verdienen.
